ولایت به معنای قرب و نزدیکی می باشد. دارای 27 معنی متفاوت می باشد. سنی ها غدیر خم را اظهار دوستی و محبت ( یکی از معناهای ولی) پیامبر اسلام به امام علی دانسته اند و هدف آن را حل اختلافی دانسته اند که بین صحابه افتاده بوده.
شیعیان می گویند چرا برای یک اظهار دوستی و محبت ساده باید این همه تدارکات فراهم گردد، خطابه ای خوانده شود و ... معنای ولی در اینجا سرپرست می باشد. شیعیان حتی به بیعت گرفتن از مسلمانان برای امیرالمومنین و طول کشیدن آن طی سه روز هم اشاره می نمایند.
واقعه غدیرخم دو ماه حدودا قبل فوت نبی صلی الله علیه و آله و سلم روی داده ست. چطور هنوز دوماه نگذشته مسلمانان کل ماجرا را فراموش کردند. ابن تیمیه در کتاب خود در نقد مرحوم حلی شیعی می گوید اینهمه غدیر غدیر می کنید پس چرا یک بار علی به آن استدلال نکرده برای خلافت؟ بنده منبع معتبری از استناد ورزیدن امیرالمومنین به واقعه غدیرخم در دوران خلیفه اول یا حداقل دوم نیافتم.
از نظر تاریخی در زمان بعثت، بنی هاشم متولی کعبه بودند و ریاست امور تجاری مکه در اختیار بنی امیه و ابوسفیان بود. بنابراین اعراب بین این دو امر (امور مذهبی و امور سیاسی، تجاری) تفکیک قائل بوده اند.
پس از رحلت پیامبر اسلام، عمر در گفت و گو با امام علی و همچنین عباس بن عبدالمطلب عنوان می کند که عرب نمی پذیرد که نبوت و خلافت با هم در یک خاندان جمع گردد.
استاد بنده یکی از معانی اصلی ولایت را تجربه معنوی می دانست. ایشان ولایت را یک توان تجدید تجربه نبوی در مخاطب می داند که به یقین برسد. زیستن همراه با نبی مکرم، مردان حق، بهره مند شدن از تجارت معنوی می باشد که تنها راه نائل آمدن انسان به یقین می تواند باشد. غدیرخم، گماردن علی و معرفی علی به عنوان ولی مردم بوده که می توانسته اند تجربه نبوی را با ایشان ادامه دهند و بپیمایند.
امر امریت و حکومت یک امر اعتباری می باشد. امریت و حکومت یک شخص به اعتبار پیروان آن شخص اعتبار پیدا می کند و این به مردم واگذار گردیده ست. حال آنکه ولایت یک مفهوم حقیقی می باشد نه اعتباری.
بنابراین غدیرخم انتخاب جانشین حکومت توسط پیامبر و الله نبوده ست و این امور به مردم واگذار گردیده ست. البته با بررسی می توان به این نتیجه رسید که روند انتخاب ابوبکر، شایسته نبود و قابلیت اعتراض داشت. همچنین با بررسی حکومت امیرالمومنین می توان آن را از نظر عدالت سرآمد آن عصر دانست و بحق ایشان را شایسته تر از خلفای اول و دوم و سوم برای امر خلافت دانست. آنچه روی داد بواقع ادامه حکومت نبی با تکیه بر سنت اعراب در جاهلیت بود. کبر و شیخ قوم خود را به رهبری برگزیدند، جرات انتخاب یک جوان کارآمد چون داستان طالوت ]امام علی[ را نیافتند. ملکوت معتقدست درین زمینه خیلی قابل مذمت نیستند!!
حج آخرین منسکی می باشد که در اسلام واجب و نبی مکرم صلی الله علیه و آله از خود بر جای گذاشت. هدف آن حفظ وحدت و اتحاد مسلمانان بود. بقره 197 آمده: الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَلاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِي الْحَجِّ، در حج جدال و ستیزه جویی نیست.
شیعه و سنی هر دو گرفتار افراط و تفریط گردیده اند چون لعن خلفا بصورت علنی و تاکید ورزیدن بر آن با وجود اثرات سوء آن، رافضی و مباح دانستن خون شیعیان، به قتل رسیدن فاطمه زهرا و قاتل بودن خلفای اول و دوم در این زمینه و ....