در بعضی احادیث آمده است که عطر زدن زنا و استشمام آن توسط نامحرم مشابه زنا هست.
باید جمع احادیث دید تا فهم نمود متعددند درین باره
اینها مکروهاتی هستن که با تشبیه به فعل حرام تحذیر شده اند بنظرم بعنوان متفکر، احتمالا
بطورمشابه زیارت امام حسین، صواب چندین حج ذکر شده، یعنی تشویق مستحب با تشبیه چند برابر عمل واجب. آن زمان مکروه مستحب باب نبوده، بعدا رایج شده
بانوان درگذشته خانه دار بودند، حتی اروپا هم زنان را ۱۴۰۰ سال پیش درخانه نگه میداشته اند.
آن زمان عطر زدن بیش از حد و بیرون رفتن بانو به نیت جلب توجه مردان، نهی شده عرف نبوده الان درشهرها نسخ شده
چشم چرانی مردان هم بطورمشابه زنای چشم ذکرشده.
بعقیده خودم، معمولا، بطور کلی، هر گناه، یکتا نیست، بلکه بواقع یک طبقه، گروه می باشد، لزومی ندارد تنها یک عمل خاص باشد. طیف است، از خفیف تا شدید ، تا مرتکب شدن مصداق عینی گناه را شامل می گردد. ما در احادیث داریم که نیت ارتکاب گناه، به مصداق ارتکاب آن گناه می باشد، مسلما منطقی هست که جزا آن همچون گناه اصلی نباشد. شدیدترین زنا در احادیث، علی الظاهر، زنای با مادر برشمرده گردیده ست، مصادیق دیگری هم برای آن ذکر گردیده است. برای بعضی اعضاء بدن، مصداق زنای آن را ذکر کرده اند، چون زنای چشم، دست. این ها بواقع همان موارد مشمول طبقه گناه زنا می باشد، عدالت حکم می نماید عقوبت آن ها با هم یکسان نباشد. بعنوان مثال، خانمی که در زمان پیامبر با توجه به جمعیت آن زمان، میزان تردد بانوان، به نیت جلب مردان و عرضه خود بر آن ها، خود را خوشبو نماید، موکلین آن را در ردیف و طبقه گناه زنا، می نویسند.