شهادت

از نظر عالم ملکوت، بطور غیررسمی، بالاترین فوز شهادت، کشته شدن در راه ایستادگی و پایمردی از عقیده حقی می باشد.

دقت نمایید کشته شدن در راه عقیده حقی.

قرآن در آیات ۱۷1 تا ۱۶۹ سوره آلعمران به مقام شهیدان میپردازد:

البته مپندار که شهیدان راه خدا مردهاند بلکه زنده به حیات ابدی شدند و در نزد خدا متنعم خواهند بود. (۱۶۹) آنان به فضل و رحمتی که از خداوند نصیبشان گردیده شادماناند و به آن مؤمنان که هنوز به آنها نپیوستهاند و بعداً در پی آنها به راه آخرت خواهند شتافت مژده دهند که از مردن هیچ نترسند و از فوت متاع دنیا هیچ غم مخورند(۱۷۰) و آنها را بشارت به نعمت و فضل خدا دهند و اینکه خداوند اجر اهل ایمان را هرگز ضایع نگرداند. (۱۷۱)

البته در احادیث، مصادیق دیگری جزء دسته دستیابی به فوز شهادت هم ذکر گردیده ست، اما بالاترین فوز آن، همان کشته شدن در راه ایستادگی و پایمردی از عقیده حق می باشد. از جمله احادیث می توان به دو مورد زیر اشاره نمود:

از پيامبر گرامى اسلام نقل شده «إِذَا جَاءَ اَلْمَوْتُ طَالِبَ اَلْعِلْمِ وَ هُوَ عَلَى هَذِهِ اَلْحَالِ مَاتَ شَهِيداً؛ كسى كه در طريق تحصيل علم از دنيا برود شهيد مرده است (سفينة البحار، ج 1، ماده «شهد»؛ (تفسير نمونه، ج21، ص408)

امير مؤمنان على علیه السلام مىفرمايد: « مَنْ مَاتَ مِنْكُمْ عَلَى فِرَاشِهِ وَ هُوَ عَلَى مَعْرِفَةِ حقٍّ مِنْ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أهْلِ بَيْتِهِ مَاتَ شَهِيداً؛ هر كسى از شما در راه دفاع از ناموس خود كشته شود، در حالى كه حقّ پروردگار، رسول خدا و اهل بيت عليهم السلام را بشناسد، شهيد از دنيا رفته است (وسائل الشيعه، ج 11، ص 40؛ (مشكات هدايت، ص83)

اما افرادی هستند که جای خویش را فدای وطن یا هموطنان خویش می نمایند. اینان هم برای ما بعنوان هموطن محترم و عزیز هستند. می توان اینان را جاویدنام یا ... نام نهاد.

متاسفانه حکومت ایران، با کلماتی چون شهادت، هلاک شدن، بازی روانی انجام می دهد. طرفداران خود را شهید و دشمنان خود را هلاک شده می نامد و این خلاف اخلاق می باشد. در اصطلاح انگلیسی به آن Name Calling می گویند.

هاتفی از غیب می فرمایند: تنها خدای عز و جل، قاضی القضات، اطلاع دارند چه فردی شهید، چه فردی هلاک گردیده ست، اینها بازی با الفاظ ست برای القاء باور خود به مخاطب.