در شیعه میان اینکه پیامبر صلی الله علیه و آله شهید گردیده اند یا رحلت نموده اند اختلاف وجود دارد. برائتی ها به نقل حدیثی در بحارالانوار استناد می ورزند و ام المومنین عایشه و حفصه را عامل مسموم نمودن ایشان می دانند و ....
به اعتقاد نگارنده، شخصی که عمر خود را بر مجاهده بر حق صرف نماید از نظر عالم ملکوت شهید محسوب می گردد ولو به مرگ طبیعی فوت نماید، شهادت انواعی دارد، آنچنان که انواعی دیگر در احادیث نقل شده. این مطلب درباره نبی مکرم صلی الله علیه و اله و نیز معدودی امامان می تواند صدق نماید.
از امام صادق(علیه السلام) نقل شده است که فرمود: هیچ پیامبر و وصی پیامبری نیست الّا اینکه به شهادت می رسد. یعنی در راه خدا کشته خواهد شد.
تاویل این حدیث، همان شهید محسوب گردیدن بدلیل صرف عمر خود در راه مجاهده در راه حق می باشد!
احادیثی در زمینه مسموم شدن پبامبر وجود دارد علی الخصوص بدست زن یهودی در خیبر....
محکم نیست و محل تردید، فاصله زمانی زیادی از خیبر هست.شخصا هم از عالم ملکوت اطلاعاتی درین باره دریافت نکرده ام، اهمیتی ندارد! فرعیات هست.
سوره نساء،آیه 69
وَ منْ یطع اللَّهَ و الرسول فَأُولئِکَ مَعَ الَّذینَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مِنَ النَّبِیِّینَ وَ الصِّدِّیقینَ وَ الشُّهَداءِ وَ الصَّالِحینَ وَ حَسُنَ أُولئِکَ رَفیقاً
خداوند جایگاه پیامبران را بالاتر از شهدا بیان کرده است (ترجمه المیزان، ج 4، ص 652 )
شیعه تاریخ وفات نبی مکرم (ص) را 28 صفر و مشهور اهل سنت آن را 12 ربیع الاول می دانند. وقتی درباره تاریخ وفات اختلاف وجود دارد، فهم علت آن بنظر ناممکن می باشد و البته جزء فرعیات محسوب می گردد!
در عیون، ابا صلت هروی از امام رضا علیه السّلام نقل کرد که فرمود هیچ یک از ما نیست مگر اینکه کشته می شود.
امام حسن (ع) هم پس از شهادت پدر خود امیرالمومنین (ع) در ضمن سخنرانی فرمودند که پیامبر اکرم (ص) به من خبر داده امامت در اختیار دوازده امام از اهل بیت اوست که برگزیده اند. هیچ کدام از ما نیست مگر اینکه یا مسموم می شود و یا مقتول.
نگارنده شخصا معتقدست این احادیث، به علت اضطراب امام از کشته شدن و مسموم شدن توسط حاکمان یا نزدیکان می باشد و علت این فرمایش، آن ست که در صورت بروز مرگ برای این عزیزان، مردم آگاه باشند که توطئه ای در خفا روی داده است و این عزیزان بواقع شهید گشته اند!