امام محمد باقر(ع) خطاب به شخصی بهنام سلیمان: ای سلیمان، آیا میدانی مسلمان کیست؟
سلیمان: شما آگاهترید!
امام(ع): مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبان او ایمن باشند.
امام(ع): آیا میدانی مؤمن کیست؟
سلیمان: شما آگاهترید!
امام(ع): مؤمن کسی است که مسلمانان او را در مال و جانشان ایمن بدانند و به او اطمینان داشته باشند. بر مسلمان حرام است که به خاطر لجاجت به او ظلم کند، او را ناامید کند یا مانع خیری شود و او را وارد شری کند که موجب رنج و مشقت او شود! (علامة المجلسی، مرآة العقول در شرح أخبار آل رسول، جزء۹، ص۲۴۲)
از نشانههای خوبی شخص، خودداری از آزار کردن مردم است.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم)
خَصْلَتَانِ لَیسَ فَوْقَهُمَا مِنَ الشَّرِّ شَیءٌ الشِّرْکُ بِاللَّهِ وَ الضَّرُّ لِعِبَادِ اللَّه (تحف العقول: 35؛ عنه البحار: 74 / 137 ح2)
دو خصلت ناپسند است که بدتر از آنها نیست: شرک به خدا و آزار بندگان خدا.
پیامبر در دیگر روایت فرمود «المُسلِمُ مَن سَلِمَ المُسلِمونَ مِن یَدِهِ وَ لِسانِهِ؛ مسلمان کسی است که مسلمانان از دست و زبان او در سلامت باشند» (الأمالی (للطوسی)، ص540)
امام سجّاد عليه السلام : كَفُّ الأذى ، مِنْ كَمالِ العَقلِ وفيهِ راحَةٌ لِلبَدَنِ عاجِلاً و آجِلاً ؛ [تحف العقول ، ص 283]
امام سجّاد عليه السلام :خوددارى از آزار رساندن ، نشانه كمال خرد و مايه آسايش دو گيتى است.
مباش در پی آزار و هر چه خواهی کن
که در شریعتِ ما غیر از این گناهی نیست(حافظ)
المسلم من سَلِم المسلمون من لسانه و يده الا بالحق، و لا يحلّ أذَى المسلم الا بما يَجِبُ.
مسلمان كسى است كه مسلمان ها از دست و زبان او آسوده باشند، مگر كه پاى حق در ميان آيد و آزار رساندن مسلمان روا نيست، مگر آن جا كه خداوند واجب فرموده است. (نهج البلاغه، خطبه 167)