مجید نواندیش : امیرالمومنین، کسانیکه در حق وی غلو می کردند را مجازات می کرد. اینان را غالیان می نامیدند. تا قرن ها و سده ها بعد از اسلام، محدثین و مذهبیون بسیاری از احادیث و رجال محدث را بدلیل غلو رد کرده و رجال محدث آن را جزء غالیان حساب می کردند. این روند تا سده اخیر ادامه داشت. اما در سده اخیر روند تغییر کرد. دیگر اینها غلو حساب نمی شود و این احادیث و رجال پذیرفته می شوند و در نتیجه شیعه کنونی پر از غلو و مبالغه شده است. کافی است یک بار یک اذان از صدا و سیما گوش کنید و به تفاوت عبارت مربوط به شهادت محمد... و شهادت علی... دقت کنید تا درجه غلو مشخص شود. یا وقتی برای خمینی سه تا صلوات فرستاده می شود ولی برای پیامبر یک صلوات. غلو باعث شده است که نزد ما حسین از دیگر ائمه برتر، شریف تر و عزیزتر باشد. همه می خواهند حسینی عمل کنند، عمل حسین مایه افتخار شده است و عمل حسن مایه سرافکندگی. امام حسن واقعا مظلوم است. حسین میان ائمه استثنا است. همه ائمه سازشکار بودند. بیشتر آنها با خلفای جور زمان خود بیعت کردند. استثناء نباید قاعده گردد. ائمه همه در یک مرتبه و یک جایگاه نزد ما باید باشند. درک حقیقت در سایه کنار گذاشتن تقدس نمایی ها، غلوها و ... ممکن است. هدف توحید و رفع بت پرستی بود، نه ساختن بت هایی جدید!
ذکر دلایل ایجاد غلو خارج از این مباحث می باشد. فقط به عنوان یک نکته می توان گفت، بعضی غلوها و ژست گرفتن ها در موضع ضعف نکوهیده نیست و حتی می تواند پسندیده هم باشد.