شبهه این است که در تاریخ آمده است امیرالمومنین علیه السلام با حیله بر عمرو بن عبدود چیره آمد. این عمل ایشان ناجوانمردانه بود و این می تواند توجیه کننده بستن آب بر امام حسین علیه السلام و عمل شمر و یزید هم باشد؟
به بیراهه رفتن ست، این عمل توجیه گر آن خباثت ها و شقاوت ها نیست. در احزاب، هیچکس جرات رویارویی با عمرو را پیدا نکرد. اسلام بطور جدی در خطر نابودی بود. عمل امام علی علیه السلام بنظر بنده شجاعانه و قابل قبول بود.
از ملکوت می فرمایند:
هنجارها، ارزشها در طول تاریخ بسته به جوامع بطور مرتب تغییر می نمایند. زمانی رهزنی، غارت کاروان قبیح محسوب نمی شده طبق عرف جامعه عرب آن زمان، اکنون محسوب می شود و لذا قبیح هست. بستن آب، بر طرف ضعیف تر، قبیح و ناجوانمردانه محسوب می شده در اخلاق عرب در آن زمان. اما حیلت علی بن ابیطالب علیه السلام، حیلتی بود فقط از برای رضای خدا و لذا مقبول حق ست و پاداش آن عمل که نجات مسلمانان طرف حق و اسلام بود از نظر ما بسیار سنگین است، نشان به آن نشان که، هنگامی که خواست وی را خلاص نماید به صورتش تف انداخت، ایشان بلند شد یک دور زد و سپس خلاصش نمود تا مکرش و این کردارش ناشی از غضب شخصی اش نباشد و فقط از برای رضای پروردگار عز و جل باشد. تمام. والسلام.
از نظر عقلانی خدعه در جنگ مجازست، ایا در جنگ اگر ضعیف باشید و بتوانید خدعه کنید، آیا انجام آن شرط عقل نیست؟ متاسفانه جمهوری اسلامی کلمه جنگ را گسترش نامربوط داده اند جنگ نرم و ... ، اینطوری غیرمجاز خدعه را هم مجاز نموده اند!